STOPNIOWE ZMNIEJSZENIE
Stwierdzano więc stopniowe zmniejszanie się objętości serca oraz ilości krwi wyrzucanej przez serce do tętnic podczas każdego skurczu komór. Odnosi się to zarówno do warunków spoczynkowych, jak i — przede wszystkim — do adaptacji serca do pracy mięśniowej. Po okresie ograniczenia aktywności ruchowej największa ilość krwi, jaką serce może tłoczyć w ciągu minuty do naczyń krwionośnych, jest znacznie mniejsza niż w warunkach kontrolnych, a trzeba dodać, że zmniejsza się także ilość krwi w ustroju, przy czym różnice sięgają aż 30%. Łatwo zrozumieć znaczenie tego faktu, jeżeli weźmie się pod uwagę, iż ilość krwi, tłoczonej do tętnic przez serce, w pierwszym rzędzie decyduje o zaopatrzeniu mięśni podczas pracy w tlen, niezbędny do wysiłkowej przemiany materii (jeżeli dopływ tlenu djo mięśni podczas pracy jest niedostateczny, gromadzą się w nich i przenikają do krwi niedotlenione produkty przemiany materii, ktor’e działając lokalnie w mięśniach i, przeniesione przez krew, na układ nerwowy – przyczyniają się do szybkiego rozwoju zmęczenia).
