PERSPEKTYWA ZJAWISKA

W perspektywie zjawiska telepracy „usieciowienie” jest warunkiem koniecznym do efektywnej adaptacji pracy zdalnej w obszarze pragmatyki społecznej. Adaptacja ta nie dotyczy wyłącznie tech­nologicznych rozwiązań telekomunikacyjnych umożliwiających telepracę, lecz także obejmuje wzory organizacji, komunikacji oraz zarządzania tą formą działalności. Wzory takie decydują o wzajemnych harmonijnych relacjach opisanego już kompo­nentu technologicznego (ultratechnologii) i elementu psychospołecznego (ultrasty- ku). Ich efektywne wdrożenie w ramach modelu sieciowego determinuje więc ada­ptację zjawiska telepracy zarówno na poziomie jednostki, jak i systemu społecznego. W literaturze można spotkać również termin „homogenizacja kulturowa”.