BEZPOŚREDNIE DZIAŁANIE

Może to być wynikiem zarówno bezpośredniego działania wymienionych zmian we krwi (lub zmian będących ich następstwem, np. wzrostu stę­żenia jonów wodorowych) na neurony ośrodka oddechowego, jak i wpły­wu pośredniego, polegającego na pobudzeniu tzw. chemoreceptorów na­czyniowych, czyli czuciowych zakończeń włókien nerwowych umie­szczonych w tzw. kłębku szyjnym (w rozwidleniu tętnicy szyjnej wspólnej) lub aortalnym (w łuku aorty). Impulsy nerwowe wysyłane z chemoreceptorów w różnym rytmie, zależnie od wspomnianych zmian we krwi, wpływają na czynność komórek ośrodka oddechowego i na tej drodze modyfikują oddychanie. Wzrost wentylacji płuc jest bardzo skutecznym, ale nie jedynym me­chanizmem pozwalającym na wyrównanie niedostatku tlenu we wdy­chanym powietrzu. O pokrywaniu zapotrzebowania tlenowego tkanek w, różnych warunkach decydują jeszcze inne czynniki.