WZROST WENTYLACJI PŁUC

W takiej sytuacji wzrost wentylacji płuc, tzn. ilości po­wietrza przepływającego przez płuca w ciągu minuty, osiągany dzięki przyspieszeniu i pogłębieniu oddechów, stanowi szczególnie cenną re­akcję adaptacyjną, zwiększa bowiem ilość tlenu dostarczanego w jedno­stce czasu do płuc. Jeżeli reakcja taka nie występuje z dostateczną siłą, a zdarza się to często u ludzi, którzy narażeni zostali na wpływ niskie­go ciśnienia po raz pierwszy, w pęcherzykach płucnych i we krwi zmniejsza się prężność tlenu, wzrasta natomiast prężność dwutlenku wę­gla, stale wytwarzanego w procesie spalania tkankowego. Oba 'e czyn­niki łącznie powodują prędzej lub później aktywację czynności od­dechowej i wzrost wentylacji płuc. Nie wchodząc w szczegóły niezmiernie złożonych mechanizmów re­gulacji oddychania, trzeba przypomnieć, że zarówno obniżenie prężności tlenu we krwi, jak i wzrost prężności dwutlenku węgla, szczególnie silnie pobudzają ośrodek oddechowy sterujący czynnością oddechową. Może to być wynikiem zarówno bezpośredniego działania wymienionych zmian