AMBICJA I ODWAGA

Ambicja może być zarówno oznaką zdrowych dążeń, jak i nieprzyjemną cechą charakteru. Należy to dobrze u dzieci roz­różnić. Wybujała ambicja prowadzi niejednokrotnie na manowce. Brak godziwej ambicji w młodym wieku (czyli bodźca do pełnego i wszechstronnego rozwoju) jest znamieniem jednostek o słabej indywidualności i niedostatecznej woli.Odwaga i męstwo są cennymi walorami osobistymi, je­żeli łączą się ściśle z odpowiedzialnością za to, co się robi, jeśli służą dobrej sprawie. Odwaga jest związana z wartościami we­wnętrznymi, z siłą moralną człowieka. Odważny jest ten, kto przyzna się do winy, mimo że oczekuje go kara; kto bierze w obronę niewinnie oskarżonego, kto staje do walki z przeciwni­kiem mającym wybitną przewagę, niekoniecznie w .walce wręcz, ale np. na polu zawodowym, towarzyskim, społecznym. Nie okazuje odwagi młodzieniec, który ulega namowom kole­gów i wypija z nimi litr wódki, robi „kawały” w miejscach pu­blicznych lub pali pierwszego papierosa. Świadczy, to bowiem tylko o bezsensownej brawurze i niebezpiecznej lekkomyślności. Odwaga dla kawału, dla rekordomanii jest niemądra, niedoj­rzała, prowadzi nieraz do przestępczości.