U LUDZI ZAAKLIMATYZOWANYCH

U ludzi zaaklimatyzowanych (Europejczyków lub pochodzenia europejskiego) drżenie mięśniowe jest na zimnie słabsze lub znika, słabszy jest też skurcz naczyń krwionośnych skóry i wyższa jej temperatura. Temperatura wewnętrzna ciała utrzymuje się na sta­łym poziomie dzięki termogenezie bezdrżeniowej  lepiej wykształconej u ludzi zaaklimatyzowanych. Wszystkie te zmiany ułat­wiają sen na zimnie, tym bardziej że ludzie zaaklimatyzowani potrafią spać nawet przy utrzymującym się niewielkim drżeniu mięśniowym. Inny obraz aklimatyzacji do zimna zaobserwowano u członków nie­których plemion ze środkowej Australii. Ludzie ci śpią na ziemi bez okrycia nawet w okresie, gdy temperatura otoczenia opada w nocy po­niżej 0°C. Tylko czasem klecą oni sobie lekkie szałasy lub podtrzymują przez noc ogień w małych ogniskach.