PIERWSZE TELECENTRUM

Pierwsze telecentrum dla społeczności lokalnej utworzono w Szwecji (1985 r.), a już wkrótce ta koncepcja rozpowszechniła się gwałtownie w wielu krajach europejskich, np. Skandynawii, w Niemczech, Wielkiej Brytanii (Szkocja, Walia) i Francji. Od lat 90. XX w. administracja rządowa promuje rozwój takich ośrodków w Australii, Ameryce Północnej (zwłaszcza Kanadzie — Nowa Fundlandia, Nowy Brunszwik) i Ameryce Łacińskiej (Brazylii, Peru). Modele telecentrów w tych krajach różnią się znacząco, co wynika np. z roli społeczności lokalnych, nastawienia administracji publicznej i przed­siębiorców. Telecentra w Australii, Kanadzie, Skandynawii i Wielkiej Brytanii umożli­wiają dostęp do izolowanych obszarów wiejskich, a celem funkcjonowania takich ośrod­ków w Ameryce Łacińskiej jest redukcja dysproporcji między strefami zurbanizowany­mi i mało zurbanizowanymi.