OGRANICZENIE AKTYWNOŚCI RUCHOWEJ

Jakie dobrać rytmy aktywności i spoczynku w warunkach zamknię­tych pomieszczeń, przy perspektywie pozostawania w nich przez wiele tygodni lub miesięcy i konieczności odejścia od rytmu 24-godzinnego? Jak przystosować ludzi do tych niezwykłych warunków? Na te i wiele innych pytań, związanych z zagrożeniem przez warunki życia współ­czesnego pełnej do niedawna harmonii rytmów biologicznych, rytmu aktywności i astronomicznego rytmu zmian dnia i nocy, nie mamy również na razie odpowiedzi. W ciągu ostatnich dziesięcioleci coraz bardziej aktualny staje się problem biologicznych następstw zmniejszania się aktyw­ności ruchowej ludzi żyjących w krajach uprzemysłowionych. Do początków bieżącego stulecia środki transportu były praktycznie nie­dostępne dla większości ludzi i piesze pokonywanie znacznych dystan­sów w ciągu dnia stanowiło najbardziej rozpowszechnioną formę aktyw­ności ruchowej. Ponadto, nawet w krajach przodujących pod względem postępu technicznego, aż do połowy bieżącego stulecia znaczna część ludności była zmuszona do ciężkiego wysiłku fizycznego w ramach pracy zarobkowej. Przeciążenie ustroju pracą fizyczną stwarzało wów­czas większy problem niż jej niedostatek.