ROBIENIE NA ZŁOŚĆ

Donosicielstwo w każdej formie jest wstrętne. Kto in­nych zdradza i wydaje, w domu czy w szkole, zwłaszcza w celu wyrobienia sobie opinii lepszego, ma zły charakter. Rodzice muszą tępić w dzieciach wszelkie tendencje do skarże­nia, bo właśnie ono z biegiem lat przeradza się w donosicielstwo. Tym bardziej nie wolno dorosłym wyciągać konsekwencji z de­nuncjacji, lecz przeciwnie — podkreślić, że jest ona wstrętną oznaką chęci wyróżnienia się, krzywdzenia innych i dlatego osoba uprawiająca takie praktyki wzbudza niechęć, pogardę, a nawet nienawiść otoczenia. Złośliwa radość z cudzego nieszczęścia, wyśmiewanie się z czyjegoś kalectwa, nieumiejętności itp. jest nieraz przejawem dziecięcego okrucieństwa. Ale gdy dziecko zobaczy, że matka lub ojciec okazują współczucie i serce jakiemuś kalece czy upośledzo­nemu malcowi, będzie ich naśladowało. Młodzieży trzeba wyjaśnić, że wykpiwanie czyjegoś bólu, prze­strachu, nieszczęścia jest haniebne i odrażające.Stosunek do zwierząt też charakteryzuje człowieka. Dzieci nieraz dręczą zwierzęta raczej z bezmyślności niż z wro­dzonego okrucieństwa. Należy więc je uczyć właściwego, przy- chylhego traktowania czworonożnych przyjaciół, którzy przecież zasługują na opiekę i sympatię.