WYSOKI POZIOM

Człowiek może osiągnąć wysokość przeszło 5 tys. m nad poziomem morza bez poważniejszych zaburzeń funkcjonalnych, jeżeli nie brać pod uwagę zadyszki, ogólnego osłabienia i zakłócenia rytmu oddecho­wego podczas snu (tzw. oddech Chayne-Stokes’a), pod warunkiem że wznoszenie się zachodzić będzie stopniowo, powoli. Przy nagłym wzno­szeniu się objawy „choroby górskiej” występują już na mniejszej wy­sokości, zwykle 3—3,5 tys. m, choć u ludzi szczególnie wrażliwych na niedobór tlenu mogą wystąpić już na wysokości około 2 tys. m, zaś u wy­jątkowo odpornych na niedotlenienie — dopiero na wysokości 4—tys. m. Występuje wówczas uczucie braku tchu, bóle głowy, bez­senność, drażliwość, ogólne osłabienie, nudności, stałe przyspieszenie akcji serca, zaburzenia oddychania i in. Ruchy stają się mniej zborne, pojawiają się zaburzenia koordynacji ruchów, widoczne zwłaszcza przy czynnościach wymagających większej precyzji, itd.