RODZEŃSTWO

Małe dzieci są już indywidualnościami. Nic więc dziwnego ani tragicznego, że muszą się czasem kłócić między sobą. Wtedy rodzice powinni — przynajmniej w groźniejszych wypadkach ingerować i sprawiedliwie godzić obie strony. Gdy dzieci nieco podrosną, młodzi „mężczyźni” nie chcą „zada­wać się z babami”, a kilkuletnie „damy” dają poznać „gburom”, że są płcią piękną, niedosiężną, delikatniejszą, że mają „swoje ta­jemnice”. Na tle tych różnic dochodzi nieraz do sprzeczek, a nawet bójek. Rodzice muszą działać mądrze i dyskretnie, przede wszystkim zaś oprzeć zgodę między rodzeństwem na zasadach dobrego wychowania i kultury.Trzeba wyrabiać w dzieciach wza­jemny szacunek; wpajać w nie po­czucie wspólnoty, solidarności, obo­wiązek pomagania sobie. Obcy ludzie mogą nas zawieść, ale rodzice i najbliższa rodzina powinna być ostoją przez całe życie. Wprawdzie mówi się, że przyjaźń z wyboru jest lepsza, cenniejsza od tej narzuco­nej przez naturę, niejako przymusowej. Często bywa tak rzeczy­wiście, ale Więzy krwi są jednak bardzo silne, czy się tego chce, czy nie.