MIĘDZY GLOBALNYM POZIOMEM

Telepraca jawi się więc w tym kontekście jako łącznik między globalnym poziomem „centrum” a lokalnym obszarem „peryferycznym” — zarówno w sensie integracji oraz kształtowania świa­domości społecznej (przez zapobieganie mertonowskiemu „wycofaniu” lub „bunto­wi”), jak i w sensie ekonomicznym, przez wzmacnianie popytu wewnętrznego w regionach oraz sprowadzanie kapitału w zamian za pracę świadczoną w centrum.W skali makroekonomicznej telepraca nie przyczynia się do zwiększenia liczby miejsc pracy. Jest jedynie zmianą formy działania. Jednakowoż główną cechą kon­stytutywną telepracy jest możliwość jej wykonywania w formie zdalnej, a więc oderwania pracy od lokalizacji terytorialnej i ukierunkowania przepływu kapitału z centrum do regionów.